- SARLATUM
- SARLATUMurbs provinc. Petrocoriensis, versus confinia provinciae vinciae Cadurcensis. 1. leuc. a Duranio fluv. 9. a Petrocorio in Eurum, totidem a Cadurco in Boream, 17. ab. Aginna in Caeciam, Tutelam versus 9. iuxta amnem cognominem. Alias dicta Calabrummonasterium. Lubino. Situ fortis, bello civili, A. C. 1652. bis frustra obsessa. Duchesnius antiq. Urb. Davity descr. Galliae. Notitia Episcopatuum Galliae, scripta paulo post A. C. 1322. in provinc. Aquitanica secunda sive Burdigalensi IV. novos Episcopatus ponit, Sarlatensem, Malleacensem, Lucionensem, et in Vasconia Condomiensem: ex quibus Sarlatum Sarlat Petrocoriis; Lucio Lucion, vetus Coenobium una cum Malliaco Insul. Pictavis, Condomium, et ipsum olim Monasterium, Aginno detractum. Hadr. Vales. Notit. Gall. in voce Malliacum: ubi addit, Sarlatum S. Sacerdotis, vulgo S. Sardos dicti, Episcopi Lemovicini tumulô atque Monasteriô olim inclitum, atque ex hoc Episcopatum factum esse. Vocat id Petrus Hist. Albig. Monasterium Monachorum nigrorum, Sarlatium, in Episcopatu Petrogoricensi: Alii vicum Sarlatensem. Veter. tabulae Saralatum, appellant. Caput eset agri seu pagi Sarlatensis, qui vulgo le Sarladois dicitur.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.